Hoera, ik woon in een paleisje.
Review over Woonstichting De KeyIk ben vele jaren enorm geïntimideerd door een medewerker van de Key. De man weet je geestelijk volkomen dood te krijgen door zijn intimidatie en leugens. 30 jaar ellende met een c.v. installatie wordt zo geprobeerd te verdoezelen. Giga geluidsoverlast wordt niet als serieus genomen. Wellicht wenst hij mij naar een opvang voor psychiatrische patiënten daar in de buurt . Daar weet wel een arts, een voorbeeld functie zou je zeggen , een nazi groetje te geven en schijnt het voor perversen op te nemen, wordt men door muziek door elkaar geshaked, geacht alcohol bij tijd en wijle te nuttigen en duldt men geen eigen identiteit. Klagen over wantoestanden schijnt er weinig op te leveren, zo begreep ik. Beter mij dus niet door de Key te laten vermoorden, zo denk ik dan. Voorts woon ik in een door de hitte onbewoonbare woning, maar met extra koeling en airco is het er uit te houden. E.e.a. lijkt dus een beetje op de muurschildering in het gebouw van de Key aan de hoogte Kadijk in Amsterdam. Een werknemer die er ten gevolge van de schaduwwerking werkelijk als een boef uit ziet. Op directie-niveau, zo heb ik begrepen, is men er na vele jaren van onderhandelen met een bewoners-vertegenwoordiging en vele gerechtelijke procedures, inmiddels achter, dat gedane investeringen ook op wat langere termijn terug betaald kunnen worden. Dat voorkomt extreme huurstijgingen. Een bewonersbelangen vereniging spreekt wel van gedrag dat soms te schofterig is om te vertellen, of waar de honden geen brood van lusten. Zo begreep ik. Verder natuurlijk een paleisje van een woning.